Zamek Wejherów, także Cegielnia – osiedle (dawna osada) w Polsce położone w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, na południowym obszarze administracyjnym Wejherowa w dolinie rzeki Cedron. Osią osiedla jest ulica Marynarki Wojennej stanowiąca ciąg drogi wojewódzkiej nr 218. Obszar osiedla sąsiaduje z kompleksem leśnym Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego i rezerwatem Gałęźna Góra. Połączenie z centrum miasta umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr 7). Przed włączeniem w granice Wejherowa osada nosiła nazwy „Wejherowo-Zamek” i „Wejherowski Zamek”.
Dzielnica Wejherowa, Cegielnia, kiedyś (do 1987r) w południowej części dzielnicy znajdowała się cegielnia z charakterystycznym kominem. Przez dzielnicę przepływa rzeka (strumień) Cedron. Obszar jest objęty ochroną ze względu na liczne punkty ujęcia wody pitnej dla miasta Wejherowa. Wejherowo – założone w 1643 roku przez wojewodę Jakuba Wejhera – prawa miejskie uzyskało w 1650 roku. Początkowo nazywane też było Wejherowską Wolą i Nowym Miastem (w odróżnieniu od „starego miasta” – czyli Pucka). Po 1676 roku przeszło na własność lokalnych rodzin magnackich (przez pewien czas należało, także do Sobieskich). W wyniku I rozbioru (1772 rok) przyłączono je do Prus. W 1818 roku zostało miastem powiatowym w rejencji gdańskiej (Prusy Zachodnie), stając się też siedzibą diecezji wejherowskiej Kościoła Ewangelicko-Unijnego, która istniała do 1945 r. W 1870 roku Wejherowo otrzymało połączenie kolejowe z Gdańskiem i Słupskiem. W owym czasie miasto zamieszkane było w większości przez Niemców i Kaszubów. Na przełomie XIX i XX wieku intensywnie rozwijało się gospodarczo..