Tucholski Park Krajobrazowy został utworzony w 1985 roku. Jego powierzchnia wynosi 36 983 ha (w woj. pomorskim – 11 323 ha), a powierzchnia otuliny parku – 15 946 ha (w woj. pomorskim 3887 ha). Teren, na którym jest położony Tucholski Park Krajobrazowy, został ukształtowany przez lodowiec skandynawski. Krajobraz jest urozmaicony przez liczne rozcięcia erozyjne, w postaci dolin i rynien, którymi płyną pośród malowniczego krajobrazu rzeki i strumienie.
Główny szlak wodny parku stanowi rzeka Brda płynąca miejscami głęboką doliną otoczoną starodrzewem lasów liściastych. Bardzo malowniczym elementem krajobrazu parku są jeziora wytopiskowe o nieregularnym zarysie linii brzegowej oraz nieliczne jeziora rynnowe z unikalną florą i fauną. Spotkać tu można również niewielkie jeziorka śródleśne, tzw. „oczka” i „kociołki”, naturalnie zarastające specyficzną roślinnością torfowiskową. Zadziwiającą ozdobą tych jeziorek są pływające wyspy. Ponad 86% powierzchni parku stanowią lasy, w których gatunkiem panującym jest sosna. Zwarty kompleks borów sosnowych o dużej powierzchni oraz brak ośrodków przemysłowych wpływa na wytworzenie specyficznego klimatu o właściwościach leczniczych. Obszar Tucholskiego Parku Krajobrazowego cechuje specyficzna flora naczyniowa złożona z wielu rzadkich gatunków. Licznie reprezentowana jest tu grupa reliktów glacjalnych (polodowcowych) : trzcinnik prosty, bagno zwyczajne, bażyna czarna, brzoza niska, żurawina drobno listkowa, fiołek torfowy, gwiazdnica grubolistna, brzoza niska..